Nazım Hikmet Salkımsöğüt siirinin redif ve uyaklarının incelenmesi
SALKIMSÖĞÜT
Akıyordu su
gösterip aynasında söğüt ağaçlarını.
Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!
Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere
koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!
Birden
bire kuş gibi
vurulmuş gibi
kanadından
yaralı bir atlı yuvarlandı atından!
Bağırmadı,
gidenleri geri çağırmadı,
baktı
yalnız dolu gözlerle
uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!
Ah ne yazık!
Ne yazık ki ona
dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!
Nal sesleri sönüyor perde perde,
atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!
Atlılar atlılar kızıl atlılar,
atları rüzgar kanatlılar!
Atları rüzgar kanat…
Atları rüzgar…
Atları…
At…
Rüzgar kanatlı atlılar gibi geçti hayat!
Akarsuyun sesi dindi.
Gölgeler gölgelendi
renkler silindi.
Siyah örtüler indi
mavi gözlerine,
Sarktı salkımsöğütler
sarı saçlarının
üzerine!
Ağlama salkımsöğüt
ağlama,
kara suyun aynasında el bağlama!
el bağlama!
Ağlama!
Bu şiirde
ağaçlarını / saçlarını = aç’lar tam kafiye larını=rediftir.
göğe/yere =e’ler yarım kafiye.
kanadından/atından = dan’lar redif at’lar tunç kafiyedir.
yatmayacak / oynatmayacak = mayacak’lar redif —-at’lar tam kafiye
perde / yerde = erde’ler zengin kafiye
atlılar / kanatlılar = lar’lar redif —-at’lar tunç kafiye
dindi/dölgelendi/ silindi = di’ler redif —-n’ler yarım kafiye
bağlama / ağlama = ağlamalar tunç kafiye
