DİVAN ŞİİRİ GELENEĞİ

Divan Şiiri Geleneği Nedir, Açıklaması, Örnekleri, Özellikleri, Maddeler Halinde

• Arap ve Fars edebiyatlarının etkisiyle gelişen ve 13. yüzyıl ile 19. yüzyıllar arasında gelişim gösteren bir dönemdir.
• Süslü sanatlı bir dil kullanılır, aruz ölçüsüyle ve daha çok beyitler halinde yazılır. Arapça ve Farsça sözcük ve tamlamalar vardır.
• Daha çok tam ve zengin kafiye kullanılır.
• Şairler şiirlerin son beytinde mahlaslarını kullanılır.
• Kalıplaşmış benzetmeler (mazmunlar) sıkça kullanılır.
• Fuzuli, Şeyhi, Nabi, Şeyh Galip, Naili, Nefi, Baki gibi şairler bu geleneğin temsilcisidirier.
• Bu dönemin ardından modem şairler de divan şiiri geleneğinden kısmen (şekilsel ve tematik bakımdan) yararlanmışlardır.
• Bu şairler arasında da Attilâ ilhan, Yahya Kemal Beyatlı, Turgut Uyar, Behçet Necatigil sayılabilir.

“Divan şiiri” örneği

GAZEL

Süzme çeşmin gelmesin müjgân müjgân üstüne

Urma zahm-ı sîneme peykân peykân üstüne

Rîze-i elmâs eker her açtığı zahma o şûh

Lutfu var olsun eder ihsân ihsân üstüne

Dilde gam var şimdilik lutfeyle gelme ey sürür

Olamaz bir hânede mihmân mihmân üstüne

Yârdan mehcûr iken düşdük diyâr-ı gurbete

Dehr gösterdi yine hicrân hicrân üstüne

Hem mey içmez hem güzel sevmez demişler hakkına

Eylemişler Râsih’e bühtân bühtân üstüne