“12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 44 Melis Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Melis Yayınları Sayfa 44

HAZIRLIK

Solucan kendi işine devam ediyordu.
Armut ağacı topal karınca ile tohumun çekişmesini görmüştü. Ve içinde yeni bir umud uyanmıştı. Karınca bu işi başarabilirse ona güzel bir ziyafet verecek çok sevdiği armut ağacının özsuyundan bol bol içmesine müsaade edecekti. Artık tohumun son saati gelmişti. Bundan emindi. Karıncayı yuvarlamakla iyi bir iş yapmıştı.
Karıncanın dinlenerek güçlenmesine karşılık, tohum hiçbir şey elde edememişti. Üstelik son dakikaların verdiği korku ve umudsuzluk onu bitirmişti. Kendinden geçmişti. Yorgundu. Bitkindi. Toprağa kızıyordu. Güneşe kızıyordu. Yağmur ve yele kızıyordu. Bütün bunların bencilliği yanında yaşamanın hiç bir değeri kalmamıştı. Hele toprağın bu vurdum duymazlığı tohuma çok dokunmuştu. Topal karınca değil, uyuz bir pire bile kanadiyle dokunsa tohumu yerinden kaldırıp atabilirdi.

M. Necati SEPETÇİOGLU, Merıevşeler Ölmemeli

Soru: 1) “Tohum ve Topal Karınca” adlı hikâyeden alınan bu parçayı, anlatıcıyı “tohum” olarak seçerek tekrar yazınız.

• Cevap: Solucan kendi işine devam ediyordu, ama ben ne yapabilirdim ki? Armut ağacı beni ve karıncayı izliyordu. Karınca beni yuvarlayarak taşımaya çalışırken, ağaç ona yardım eder gibi bakıyordu. Gücüm tükenmişti, her şey üstüme üstüme geliyordu. Karıncaya karşı koyacak halim kalmamıştı. Bütün bu çaba boşunaymış gibi hissediyordum. Toprak, güneş, yağmur, hepsi benden yüz çevirmiş gibiydi. Hele toprağın bu umursamazlığı… En çok bu canımı yakıyordu. Sanki küçücük bir dokunuş bile beni yerimden kaldırıp atabilirdi. Yaşamın artık bir anlamı kalmamıştı.

12. Sınıf Melis Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 44 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.