“12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 184 Melis Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Melis Yayınları Sayfa 184

yorlardı ama, zarafeti, büyüklüğü, çizgilerindeki ahenk ve dayanıklı malzemesiyle, kasabada yapılan binalardan bambaşka olduğu artık anlaşılıyordu. Bu sarımtırak beyaz bir taştan yapılmış, üstü koyu kırmızı kiremitlerle örtülmüş olan bina, incecik oyulmuş bir sıra zarif penceresiyle, şimdiden sonra, kasabanın günlük yaşantısına karışacak, onun bir parçası olacaktı. Bu taş han, onun güzelliği karşısında hayran kalan halka, inanılmıyacak derecede muhteşem bir anıt gibi geliyordu. Onu bir vezir yaptırmıştı. Onlara öyle geliyordu ki, böyle bir handa ancak bir vezir kalabilirdi.
(…)
(…) Bu heyecan dalgası gittikçe artıyor, köylere kadar yayılıyordu. Ekimin ilk günlerinde, Arif Bey köprünün açılması şerefine bir tören hazırladı. Vezir’in masraf için verdiği paranın hepsini, on parasına bile ilişmeden harcayan, zararsız bir sertlikle bulunmaz bir dürüstlüğe sahip olan bu adam, bu eserin en önemli kişisiydi. Vezir’den çok ondan konuşuluyordu. Onun için hazırladığı tören de zengin, parlak ve güzel oldu.
(…)
İşte o sırada üstü yazılı beyaz bir mermer getirdiler. Onu, Kapiya’da parmaklıkların üstünde üç arşın kadar yükselen kırmızı duvara yerleştirdiler. Uzun zaman halk bu yazılı taşın çevresinde toplandı. Onu seyretti. Nihayet Müslüman bir din adamı ya da az çok okuması yazması olan bir genç, bir fincan kahve hatırı veya bir dilim karpuz için ya da salt iyilik olsun diye onu güç bela okuyabildi.
Günlerce bu manzum satırlar belki yüz defa hecelendi. İstanbullu bir şair olan Baki tarafından yazılmıştı. Bu vakfı yaptıranın adını, sanını ve rütbesini, köprünün tamamlandığı mutlu yılı (Hicrî 979, Milâdî 1571) yazıyordu. Baki ahenkli hafif manzumeler yazarak, büyük anıtlar yaptıran veya onaran büyüklere sunardı. Onu yakından tanıyan ve kıskananlar, “Onun, üstüne yazı yazmadığı yalnız gök kubbe kaldı” derlerdi. (…)
Bu kasaba halkının eğitimi kıt, (…) muhayyilesi zengin olduğundan, yazıyı herkes kendine ve anlayışına göre yorumluyordu. Bu da bir toplumun önüne serilen her (metin) gibi orada, iyi niyetli veya kötü niyetli, akıllı veya deli, bilgin ya da cahil, herkesin istediği gibi yorumlayacağı, ölümsüz bir taşın üstünde ölümsüz kalacak bir yazı oldu. (…) Yazının anlamı şuydu:
“İşte, çağının akıllı, büyük adamlarının en büyüğü ve en akıllısı olan Mehmet Paşa, yüreğinin en büyük isteğini gerçekleştirdi. Çabası ve fedakârlığı sayesinde Drina’nın üstündeki bu köprüyü yaptırdı. Hızla akan bu derin suların üstüne ondan önce gelenlerden hiçbiri köprü kuramamıştı. Bu yapının sağlam olmasını, hayatının mutluluk içinde geçmesini, ihtiyarlığında hiç keder görmemesini Allah’tan dilerim. Çünkü hayatında altınla gümüşü mübarek vakıflar uğruna harcadı. Bu gibi amaçlara harcanan servetin heba olduğunu da kimse iddia edemez. Bu yapı bittiği zaman, bütün bunları yakından gören Baki bu mısraları yazdı. Bu tesisi ve mucizeli bir güzellikte olan bu köprüyü Allah korusun!”
En sonunda halk buna da doydu. Hayranlığı da sona erdi. Köprünün taşlarını da yeter derecede çiğnedi. Mısraları dinlemekten bıktı. İlk günlerin harikası artık günlük yaşantılarına karışmıştı. Artık köprünün üstünden üzgün, düşünceli, dalgın, altından akan bu gürültülü sular gibi ilgisiz geçiyorlardı. Sanki hayvanlarıyla gelip geçerken çiğneye çiğneye meydana gelen yollardan biriymiş gibi… Duvarın üstündeki kitabede yer alan yazılar da, bütün benzerleri gibi sustu. Artık ırmağın sol kıyısındaki yol, öteki tarafta, ovadaki yolla tamamıyla birleşmişti. Yosunlu siyah sal, garip salcısı ile birlikte ortadan kalktı.

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır. 

12. Sınıf Melis Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 184 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.