“12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 170 Melis Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

12. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Melis Yayınları Sayfa 170

Ne var ki sihirbaz parayı geri vermedi. Çünkü işin aslını bildiğini ileri sürüyordu: Ona göre tüccar yanlış kişiyi uyandırmıştı. Sözkonusu evliya yıllar önce bir kıza âşık olup onu babasından isteten bir talihsizdi. Kızın hain babası ise ondan, köylerinin doğusunda yükselen devasa dağı kazma kürekle yerle bir etmesini, böylece güneşi iki saat erken doğdurmasını istemiş, bunu yapmaz ya da yapamazsa evladını ona asla vermeyeceğini söylemişti. Sevgi ateşiyle tutuşan zavallı adam ise azmedip gece gündüz kazma sallayarak hain babanın isteğini yerine getirince (…) yorgunluktan sızıp kalmıştı. İşte bu yüzden tam yedi yıldır uyuyordu.
Tüccar, (…) sihirbazın huzurundan bir hayli umutsuz ayrıldı ve develeriyle diyar diyar gezip yeri geldikçe onun ne kadar haklı olduğunu gördü. Gelip geçtiği yerlerde yedi, sekiz, hatta on beş yıldır uyuyan insanlara rastladı. Ama bunlardan hiçbiri aradığı adam değildi. Böylece aradan yıllar geçti ve (…) Bedesten yakınlarında bir hana yerleşti. Döşeğinde sağa sola dönüp bir türlü dalamayınca avluya indi ve burayı boydan boya çeviren saçağın altında, bir döşeğe kıvrılıp yatmış, horul horul uyuyan han bekçisini gördü. Adamı sabaha kadar gıbta ile seyretti.
(…)
Hanın tahta merdivenlerinden yalınayak inerken, bir ucu el biçimindeki tahta çubukla sırtını kaşıyordu. Han bekçisi, saçağın altındaki döşeğinde hâlâ uyumaktaydı. Tüccar avlunun çamurlu zemininde yalınayak yürüyerek bekçinin yanına gitti. Âdeti üzere, adamı incelerken avluda üçüncü bir kişi olduğunu farkedip o karanlık, kuytu köşeye baktı.
Karanlığın içinde, genç bir adama ait olduğu hemen belli olan bir gölge vardı. Tüccar, saçağa asılı feneri alarak gölgeye doğru ilerledi. Işık, delikanlının yaralı yüzünü aydınlatınca adam ne şaşırdı, ne de korktu. Delikanlıya,
— “Selamün Aleyküm”dedi, “Seni de uyku tutmuyor herhalde. Oysa bir hayli yorgun gibisin. Denizleri aşmış gibi bir halin var. Yerinde olsaydım rahat bir döşek bulur, uyurdum. Bu arada, adın ne senin?”
— “Bünyamin”.
— “Demek öyle. Bu ad bizim memlekette bin Yemin diye telaffuz edilir. ‘Sağ elin oğlu’ demektir. Baban seni çok seviyor olmalı. Yoksa böyle bir ad koymazdı sana. Bir sıkıntın mı var senin? Bak, herkes şu dilenciler loncasındaki yangını seyretmeye gitmiş. Uyku tutmuyorsa sen de git bir bak istersen. Vakit geçirirsin”.
— “Buna gerek yok. Zaten oradan geliyorum. Peki, sen niye gitmiyorsun?”
— “Burada benim için daha ilginç olan bir şey var. O yüzden sabaha kadar yangın mangın sey- redemem doğrusu”.
— “Nedir o?”
— “Çok macera yaşamış birine benziyorsun, delikanlı. O yüzden halden anlarsın. Şu gördüğün han bekçisi var ya! Hani az ileride, döşeğinde horlayan adam. (…) Yıllardır bu kente gelir giderim ve adamı hep uyur durumda bulurum. (…) Ne yiyor, ne de içiyor. Sanki bu dünyaya uyumak için gelmiş. Kimseciklerin dikkatini çekmiş değil. Güya sakin sakin uyuyor ama, ne düşler görüyordur kimbilir. Düş gördüğü belli. Çünkü durakları sürekli kıpırdıyor. İstersen buyur, gel. Adama yakından bakalım”.
(…)
Avluda han bekçisiyle yalnız kalan Bünyamin, neden telaşlandığını pek anlamadan, içindeki bir belirsizlik dürtüsüyle babası Uzun İhsan Efendi’nin atlasını hatırladı. Kitabı koynundan çıkarıp sayfalarını çevirdi ve bu kez adını tam olarak okudu. Puslu Kıtalar Atlası’ydı bu. Sayfaları karıştırırken…

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır. 

12. Sınıf Melis Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 170 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.