11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Gizem Yayınları Sayfa 13

(…)
Yazarın, eserini kurarken içinde yaşadığı toplumun gerçeklerinden hareket ettiği ya da o gerçeklerin dışına çok az çıktığı doğrudur. Ancak bu, sanatçı olarak yazarın sadece içinde yaşadığı toplumun gerçeklerini yansıttığı anlamına gelmemelidir. Böylesi bir genel kabul yazarın bireysel donanımı ile onun içinde bulunduğu psikolojiyi devre dışı bırakmak gibi bir hataya götürür bizi. Eğer öyle olsa, zaten bir tarihçi ve sosyolog ile yazar arasında varolagelen kalın çizgi ortadan kalkmış olurdu. Bu durumda yapılması gereken iç içe geçmiş olan bu birbirinden farklı iki unsuru, kendi bağlamlarında düşünerek teorik bir yaklaşım içine girmektir. Ne edebiyatı ve onun yazarını tamamen toplum ve sosyal hayattan kopuk olarak; ne de sosyal hayatın bütünüyle taşıyıcısı olarak kabullenmek…
(…)
Bir edebiyat metni hayatın gerçeklerini ne kadar taşırsa taşısın onun hayatın gerçeğine dair doğrudan bir belge gibi kabul edilmesi doğru değildir.
(…)
Aslında en genel anlamda edebiyat denince, kuşkusuz üzerinde en çok durulması gereken konu, edebi eserdir. Çünkü, edebiyat dünyasının etrafında döndüğü, kendi dışındaki hayat alanlarıyla ilişkisini belirleyen ve çoğunlukla da edebiyat denince kast edilen şey, edebi eserin kendisidir. Edebi eser olmaksızın ne edebiyat kavramından ne de o kavramın yanında yöresinde bulunan onunla ilgili unsurlardan bahsetmenin imkanı yoktur.
(…)
Farklı dönemlerde değişen misyonlar üstlendiği ve hayat içindeki rolü bazen merkezi hale gelip bazen kıyıya itildiği için edebiyatın işlevini içinde bulunulan zamana, ortama ve kültür haritasına bakarak belirlemek en doğru yoldur. Çünkü edebiyatın işlevi zamana ve mekana göre değiştiği gibi, kültür ve medeniyet algısına göre de farklılık arz etmektedir.
(…)
Bazı yazar ve edebiyat bilimcileri, edebiyatın başlıca işlevi olarak, hayata dönük düzenlemeyi ve sosyal hayatı olumlu anlamda dönüştürmeyi görürler. Bu anlayışı savunanlara göre, günlük hayat ve genel olarak insanlık tarihi boyunca sosyal hayatın bütün alanları karmaşık, insanı yorucu, adaletsizliklerle dolu olduğu için de çekilmez derecede karamsarlık aşılayan bir görüntüye sahiptir. Edebi eser, sosyal hayatın bir parçası olan insan ile o insanın içinde bulunduğu kurumsal ve zihinsel mekanizmaları ehlileştirme gücüne sahiptir. Bu görüşe sahip insanlar, sanat ve edebiyatın bir anlamda terbiye edici özelliğine vurgu yapmaktadır.
(…)
Sanat ve edebiyatın sosyal hayata dönük düzenlemeleri içermesi, toplum içindeki bireylerin eğitimlerine katkı sunması gerektiğini savunan Tolstoy, evrensel nitelikli sanat ve edebiyat eserlerinin aynı zamanda, farklı coğrafyalarda yaşayan insanlar arasındaki farkların giderilmesinde ve bu farklılıkların çatışmaya dönüşmesinin engellenmesinde de bir işlev alması gerektiğini ifade eder. Ona göre, sanatın başarması gereken görev, insanlar arasında sadece toplumun en güzel fertlerinin ulaşabildiği kardeşlik ve sevgi duygularını, bütün insanlar için alışılmış bir duygu ve içgüdü haline getirmektir. Hayali koşullar altında kardeşlik ve sevgi duygularını uyandıran dinî sanat, gündelik yaşamdan benzer koşullar altında insanların aynı duyguları yaşaması için onları eğitip terbiye edecektir. Sanat, insanların ruhlarına yollar ve onun eğittiği insanlar bütün hal hareketleriyle bu yolları izleyecektir. Evrensel sanat, ayrımı ortadan kaldırıp en farklı insanları tek bir ortak duyguda birleştirerek, insanları birlik için eğitecek ve onlara akılla değil yaşamın kendisiyle, hayatın çizdiği sınırların ötesine varan evrensel birliğin mutluluğunu gösterecektir.
(…)

Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.

11. Sınıf Gizem Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 13 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.