“10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 243 Beşgen Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Beşgen Yayınları Sayfa 243

babamdan, ecdadımdan aşağı kalayım? Vatan! Vatan!… Vatan muhatarada diyorum… İşitmiyor musun? Beni Allah yarattı, vatan büyüttü. Beni Allah besliyor, vatan için besliyor. Ben anamın karnından vatana geldiğim vakit aç idim, vatan karnımı doyurdu… (…) Vatanımın nimeti kemiklerimde duruyor. Vücudum vatanın toprağından… Nefesim vatanın havasından… Vatanımın uğrunda ölmeyeceksem, ya ben niçin doğdum? Ben adam değil miyim ? Vazifem yok mu? Vatanımı sevmeyeyim mi?
Ah, vatanını sevmeyen adamdan, sana nasıl muhabbet memul edersin?
Zekiye — Eğer… Vatan… Vatan olunca… Ben… Ne derim? Ben… Ben ne diyebilirim? Git!.. Git beyim! Dünyanın bu hali de varmış! Ben vatanı bilirim. Ben vatan lakırdısını işitmiştim. Lâkin iki kalbi birbirinden koparır sanmazdım. Meğer koparırmış. Benim gönlümü kopardı, hâlâ içime kanlar akıyor. Gözümle görmüş gibi biliyorum. İstediği kadar aksın. Git beyim! Ben olsa olsa, bir iki damla yaş dökerim. İzin vermezsen onu da dökmem, gönlümde saklarım. İsterse her damlası bir damla zehir olsun. Kavgaya gideceksin değil mi? Vatanın için gideceksin, değil mi? Beni de unut, dünyayı da unut…
Ben… Ben bir mektubunu bile istemem. İnşallah selametle gelirsin. O vakit burada bir kul bulursun. Ben her vakit kulunum… Yok eğer… Of! Sanki her lakırdıyı söyledikçe ciğerimden bir alev kopuyor da boğazıma sarılıyor.
(Şiddetle ağlayıp yere kapanarak)
İslâm Bey — Bari ben tekmil edeyim. Eğer vatanım için şehit olacak kadar bahtım var ise o zaman sen de istediğin adamı ihtiyar edebilirsin.
Zekiye — Allah yüz bin kere canımı alsın. Bana gözünün önünde ellerimle gönlümü paralatacaksın?… Sen şehit olursan mı?
O vakit benim dünyada ne alakam kalır? Ben niçin … yaşayacağım… Hayatından bıkanlara dünyada ölümden kolay bir şey mi olur?
Beni gerçekten yolunda ölemez mi zannediyorsun?
Bir kere yüzüme bak! Ölüden ne farkım kalmış.
(Kendi kendine)
Acaba birbirinden ayrılmış da telef olmuş iki garibin toprağını havada birleştirecek kadar olsun feleğin insafı yok mudur?
(Âşıkane bir tavır ile)
Gel beyim… Benden bir yemin istemiyor muydun? Âlemleri muhabbet üzerine yaratan Rabbimin bin bir ismine ahdederim ki, dünyada da ahirette de Zekiye şenindir, senin kulundur.
İslâm Bey — Ben de Allah’ım…
Zekiye (Lakırdısını keserek) — Sus! Yemin edeceksen istemem. Ağzından bir yalan çıkabileceğini bir dakikada düşünsem, o dakikada çıldırırım.
Ah! Bilsen seni gözüm nasıl görüyor?.. Gönlüm nasıl biliyor?
Yüzüne baktıkça Allah’ın ihsanı canlanmış önümde geziyor zannediyorum. Sen erkeksin… Belki böyle şeyler hatırına gelmez. Seni gördükçe ne düşünüyorum bilir misin?
Buradan gittikten sonra zihininde kalacak hayalimi kıskanıyorum da beni bütün bütün unuttuğunu istiyorum. Delilik… Değil mi?
İslam Bey — Allah aşkına biraz gayret bırak ki veda edebileyim. Benim gönlümü demirden mi zannediyorsun?
(Kendi kendine)

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır. 

10. Sınıf Beşgen Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 243 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.