10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Beşgen Yayınları Sayfa 237

“10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 237 Beşgen Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.

10. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Beşgen Yayınları Sayfa 237

I. ZENNE — Aman, İsmail Efendiciğim, o kılavuz kadınların şerrinden el-aman! En nihayet, benim gibi biçareyi, köpek ağzına kemik atar gibi, hayırsız bir adama verdiler. Dünyam zindan oldu.
PİŞEKÂR — Vah vah! O kocan olacak, kimselerden! Tanıyabilir miyim?
I. ZENNE — Belki tanırsınız. “— Boş gezenler kâhyası Hamdi” diyorlar.
PİŞEKÂR — Mülâhhamca bir adam mı?
I. ZENNE — Ta kendisi. Hiçbir iş güç sahibi değil. Ne getirmesi var, ne götürmesi.
PİŞEKÂR — Aranız açıldı galiba. Seni bırakıp kaçtı mı?
I. ZENNE — Ha şunu hileydin! Beş gündür eve gelmiyor. Buralarda, sizin yanınızda olduğunu işittim.
PİŞEKÂR — Evet, kızım. Burada ama, şimdi bir yere ayrılamaz; zirâ bu mahallenin bekçisi oldu.
I. ZENNE — Pekâlâ! Kocam değil mi, o nerede, ben de orada.
PİŞEKÂR — Dur bir kere yoklayım. Sen ses çıkarma. Bir desîse ile onu buraya getiririm. (Gider.)
(…)
PİŞEKÂR — A kızım, böyle telâşe ile bir yere gidiyorsunuz zannederim.
II. ZENNE — Af edersiniz, efendi peder, cariyeniz sizi tanıyamadım.
PİŞEKÂR — “Zenginin gözü perdeli olur” derler, doğru imiş. Bak, siz kızımı uzaktan görür görmez tanıdım. Siz, dokumacı Haşan Beyin kızı değil misiniz?
II. ZENNE — Ay! İnan olsun bildiniz. Sîzlere kim derler?
(…)
PİŞEKÂR — A kızım, ben bu mahallenin muhtarı İsmail değil miyim?
II. ZENNE — Aaa! Sahi öyle! Öpeyim, İsmail Efendim.
PİŞEKÂR —Çok yaşa, hanım kızım! Maşallah büyümüşsün.
II. ZENNE — Ömrünüze bereket, İsmail Efendi. Bu yaşa gelinceye kadar pek çok meşekkatler çektim.
PİŞEKÂR — Peder, valide ne oldu? Epeyce de hâliniz vaktiniz yerindeydi.
II. ZENNE — Ben sekiz yaşında iken her ikisi de sizler bâkî.
PİŞEKÂR — Vah vah! Demek bîkes kaldın?
II. ZENNE — Âdeta sokak ortasında kaldım. Nasılsa, merhametine, “Şalgam Hoca” isminde birisi beni kendine evlât edindi. Ben yaşta bir oğlu var, onunla berber büyüdük.
(…)
PİŞEKÂR — Eee, şimdi o adamın gene yanında mı bulunuyorsunuz?
II. ZENNE — Çoktan o adamın zulmünden kurtulmak için kaçtım. Biçare sevgili Cenan’ımı aradım, bulamadım. Siz aklıma geldiniz. Buraya kadar geldim, himâyenize sığındım.
PİŞEKÂR —Pekâlâ, kızım, başım üstünde yerin var. Fakat sana bir mekân ister.
I. ZENNE — Ne var, kocacığım?
KAVUKLU — Sana bir şey söyleyeceğim, razı olursan?
KAVUKLU — İsmail Efendinin ahbaplarından birinin kızı kimsesiz kalmış, sokak ortalarında perişan olacak, şunu birkaç gün kendimize misafir edelim.
(…)
I. ZENNE — Buraya buyursun, bir göreyim.
KAVUKLU — Şimdi alır gelirim.
— Buyurun, kızım, birkaç gün ablanla bizde misafir ol. (Kavuklu’nun evine gelirler. Pişekâr bir yana çekilir.)
(…)
I. ZENNE — Pek âlâ etmiş. — Eee, kızım, o çocuğu seviyor musun?
II. ZENNE — Canımdan ziyade.
I. ZENNE — Öyleyse, burada amcanla benim himâyemde bulun; o hocaya bir koz oynayım ki, acısı tepesinden çıksın.
II. ZENNE — Eksik olma, ablacığım.
KAVUKLU — Siz şimdilik istirahat edin, ben de Himmet Dayı’dan şu evin anahtarını alayım. (Evden çıkar.)
(…)
PİŞEKÂR — Eee, efendim, mademki iş bu raddeleri buldu. Şekerpâre’yi oğlunuza vereceksiniz.

• Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır. 

10. Sınıf Beşgen Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 237 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.